ნიუ იორკის შუაგულში, ერთ-ერთი მაღალი სახლის სახურავის კიდეზე ლამაზი ქალი იდგა. სწორედ იმ დროს, გადახტომას რომ აპირებდა, მზის აბაზანების მისაღებად სახურავზე გამოსულმა კაცმა დაინახა. გაოცებულმა ქალმა ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია. მამაკაცი ქერა იყო, ოცდაათი - ოცდათხუთმეტი წლისა იქნებოდა. გამხდარი ტანი ჰქონდა, სხეულის ზედა ნაწილი - გრძელი, ხოლო ფეხები - მოკლე და თხელი. მისი შავი საცურაო კოსტუმი მზის შუქზე ატლასივით ბზინავდა. ქალისგან სულ ათიოდე ნაბიჯი აშორებდა. ქალი მიაშტერდა. ამოვარდნილმა ქარმა გრძელი, შავი თმის ღერები სახეში შეაყარა. თმა უკან გადაიწია და ცალი ხელით შეიმაგრა კეფაზე. თეთრი ზედა და ღია ცისფერი ქვედაბოლო ქარში უფრიალებდა, თუმცა ამას ყურადღებას არ აქცევდა. კაცმა დაინახა, რომ ფეხშიშველი იყო, მის მახლობლად კი, ხრეშის გროვაზე, წყვილი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ეწყო. ქალმა მას ზურგი აქცია. წინიდან მონაბერმა ქარმა ქვედაბოლო გრძელ ბარძაყებზე შემოაკრო. კაცმა ისურვა, რომ შესძლებოდა, მისწვდომოდა და თავისკენ მოეზიდა. ქარმა მიმართულება იცვალა, ქვედაბოლო ამჯერად ქალის პატარა, მრგვალ უკანალს შემოეკრო და ტრუსის ხაზები გამოკვეთა. „სადმე დაგპატიჟებ“, - წამოიძახა კაცმა. ქალი შემობრუნდა და კიდევ ერთხელ შეხედა. შეუპოვარი მზერა ჰქონდა, კბილს კბილზე აჭერდა. კაცმა მისი ხელები შეათვალიერა, რომლებიც ახლა სხეულის წინ გადაეჯვარედინებინა და ქვედაბოლოს ასე იჭერდა. საქორწინო ბეჭედი არ ეკეთა. „სადმე წავიდეთ და ვილაპარაკოთ“, - თქვა კაცმა. ქალმა ღრმად ჩაისუნთქა და ისევ შებრუნდა. შემდეგ კი ხელები ისე აღმართა, თითქოს წყალში ჩასაყვინთად ემზადებოდა. „მისმინე, - უთხრა კაცმა, - ნურაფრის შეგეშინდება, თუკი ჩემ გამო ღელავ“. მხრებზე მოგდებული პირსახოცი მოიხსნა და სარონგის მსგავსად შემოირტყა წელზე. „მესმის, რომ დამთრგუნველია“, - თქვა მან, თუმცა თვითონაც არ იცოდა, რას გულისხმობდა.