„გამოდის, რომ მცველმა კაცი მოატყუა, - თქვა ამ ამბით მოჯადოვებულმა კაცმა მაშინვე. „ ნაჩქარევ დასკვნებს ნუ გამოიტან, - უთხრა სასულიერო პირმა, „ ნუ ირწმუნებ სხვის მოსაზრებებს შეუმოწმებლად. ამბავი ჩემგან სიტყვასიტყვით მოისმინე. მოტყუებაზე იქ არაფერია ნახსენები. „ მაგრამ ეს ხომ ცხადია, - თქვა კ-მ, და შენი თავდაპირველი აღქმა მართებული იყო. მცველმა გადამრჩენელი განმარტება მხოლოდ მაშინ გააკეთა, როდესაც კაცს უკვე ვეღარაფერი უშველიდა.“ „ - მაგრამ მანამდე მისთვის არც უკითხავთ, უთხრა სასულიერო პირმა, „ ისიც გაითვალისწინე, რომ ის მხოლოდ მცველი იყო და როგორ მცველმა, თავისი მოვალეობა შეასრულა. „ რატომ გგონია, რომ მან თავისი მოვალეობა შეასრულა?- კითხა კ-მ, - მას ის არ შეუსრულებია. შეიძლება მისი მოვალეობა ყველა სხვა მსურველის არშეშვება იყო, მაგრამ ეს კაცი მისთვის განკუთვნილ შესასვლელში უნდა შეეშვა. „ შენ სათანადოდ არ ითვალისწინებ ტექსტს და ამბავს არსს უცვლი. ამბავი კანონში შესვლის შესახებ მცველის მიერ მიცემულ ორ განმარტებას შეიცავს, ერთს დასაწყისში, მეორეს კი ბოლოში. პირველი მონაკვეთი ამგვარია : „ რომ ახლა შესვლის უფლებას ვერ მისცემდა“ და მეორე კი „ ეს შესასვლელი მხოლოდ შენთვის იყო განკუთვნილი.“ ამ ორ განმარტებას შორის წინააღმდეგობა რომ არსებობდეს, მაშინ შენ მართალი იქნებოდი და ეს მოტყუება იქნებოდა. მაგრამ წინააღმდეგობა არ არსებობს, პირიქით, პირველი განმარტება მეორეზე მიანიშნებს კიდეც. თითქმის ისე გამოდის, რომ მცველმა თავის უფლებამოსილებას გადაამეტა კიდეც, როდესაც კაცს სამომავლოდ შეშვებას დაპირდა. იმ დროისთვის მის მოვალეობას მხოლოდ კაცის არშეშვება წარმოადგენდა.